‘Deze jongeren maken mijn werk interessant: ze dagen je uit, vervelen nooit.’

Wat houdt je werk in?

‘Een belangrijk onderdeel van mijn werk is het werven van goede leerplekken bij organisaties. Van een werkplek op een kinderboerderij, een voedselbank, kringloopwinkel tot een ziekenhuis. Ook controleer ik of de jongeren de taakstraf inderdaad uitvoeren. Na afloop rapporteer ik aan de officier van justitie en ketenpartners.’

Heb jij het gevoel kwetsbare jongeren echt te kunnen helpen?

‘Kijk, door het uitvoeren van een taakstraf kan een jongere schoon schip maken. Ik probeer altijd in samenspraak met een jongere een taakstraf te zoeken die aansluit. Dan kijken we bijvoorbeeld hoe deze ervaring is in te zetten voor school. Voor een jongen die een schildersopleiding doet, kijk ik of soortgelijke werkzaamheden voorhanden zijn bij een schildersbedrijf. Dan wordt zo’n taakstraf voor alle partijen interessant.’

Hoe is je werk in de loop der jaren veranderd?

‘De problematiek van de jongeren is veel ingewikkelder geworden. Het komt regelmatig voor dat jongeren kampen met psychiatrische problemen of verslavingen. Of ze zijn dak- en thuisloos. Je wilt dat deze jongeren op een positieve manier gaan meedraaien in de maatschappij. Het uitvoeren van een taakstraf is hiervoor de eerste stap, maar dat kan nogal een opgave zijn. Wanneer een jongere bijvoorbeeld de afspraken niet nakomt, telkens te laat is. Dat is voor zo’n werkplek niet te doen. Dus zorg ik ervoor dat die non-profit organisaties áltijd op mij kunnen terugvallen. Ook in het weekend. Als het mij lukt om de mensen van de werkplekken binnenboord te houden en weer enthousiast te krijgen om met ons samen te werken, dan heb ik mijn doel bereikt. Want zonder deze werkplekken kunnen we jongeren helemaal niet helpen.’

Wat geeft je voldoening in je werk?

‘Ik werk al meer dan 35 jaar met jongeren. Nog steeds voel ik bij elk eerste gesprek de spanning van: hoe ga ik dit aanpakken? Je moet creatief zijn om een goed gesprek te kunnen voeren. Je wilt tenslotte de jongere in beweging krijgen. Luisteren is belangrijk, alleen zo ontdek je wat een jongere echt kan helpen. Als mij dat lukt, dan ben ik tevreden.’

Ben je er trots op om voor de Raad voor de Kinderbescherming te werken?

‘Ja! Je werkt voor een organisatie die deze jongeren helpt hun leven weer op de rails te krijgen. Dat zij met een schone lei weer in de maatschappij terug komen en een positieve ervaring rijker zijn. Dat vind ik bijzonder.’

Je gaat bijna met pensioen. Als je terugkijkt, wat heeft het werken bij de Raad voor de Kinderbescherming jou gebracht?

‘De omgang met deze soms complexe doelgroep maakt mijn werk heel interessant. De meeste jongeren zitten in de puberale fase. Ze dagen je uit, zoeken de grenzen op, vervelen nooit. Het leert mij ook veel, bijvoorbeeld om hun gedrag niet altijd negatief te duiden. Ja, ze zijn soms lastig en niet alles wat ze aanpakken gaat meteen goed, maar dat betekent ook dat we, soms met enige creativiteit, moeten kijken naar wat wél lukt.’

Welke jongere liet een blijvende indruk bij je achter?

‘Een jongen had meegedaan aan een overval op een bejaarde vrouw. Tijdens zijn taakstraf in een zorgcentrum speelde hij in de pauze op een piano. De ouderen waren daar zo blij mee. Na zijn werkstraf kwam hij nog regelmatig terug om voor hen te spelen. Dat is toch prachtig?’