Over ons | Raad voor de Kinderbescherming

Kinderen hebben recht op een gezonde en stabiele ontwikkeling. De Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) komt op voor de rechten van kinderen voor wie veilig opgroeien niet vanzelfsprekend is.

Raad voor de Kinderbescherming, omdat ieder kind dat ernstige schade dreigt op te lopen het recht heeft veilig verder op te groeien.

Video: de Raad voor de Kinderbescherming in 3 minuten

0:00

Hier staat de Raad voor de Kinderbescherming voor

Onze taken

Kinderen hebben recht op een gezonde en stabiele ontwikkeling. Dat staat in het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind. In Nederland beschermt de Raad voor de Kinderbescherming dat recht voor kinderen die in hun ontwikkeling worden bedreigd. En voor hen die worden verdacht van of veroordeeld zijn voor een strafbaar feit.

Daarnaast coördineren wij taakstraffen en geven we advies bij adoptie, pleegzorg en complexe scheidingen.

Gelijke rechten voor ieder kind

We staan voor gelijke rechten voor ieder kind. Of dat kind nou in Groningen woont of in Limburg, 2 of 16 jaar is, hier is geboren of is gevlucht uit een ander land.

Onafhankelijke positie

Waar juridische stappen in beeld komen ter bescherming van kinderen, kijken we met ‘nieuwe ogen’ naar situaties. Vanuit een onafhankelijke positie. We kijken met een pedagogische én juridische blik welke oplossing een kind verder helpt.

We grijpen niet zomaar in

Ook al zijn we vaak kort in beeld, we realiseren ons dat onze impact groot kan zijn. Ingrijpen in de (thuis)situatie van een kind doen we dan ook niet zomaar. Is onze bemoeienis écht nodig? Dat is misschien wel de belangrijkste vraag die we onszelf stellen.

Terughoudend als het kan, daadkrachtig als het nodig is

Soms is een gesprek met ouders of kind al genoeg en vinden we samen een oplossing. Een tijdje naar oma in plaats van naar een vreemd pleeggezin bijvoorbeeld. Is er meer nodig? Dan krijgt het gezin een periode toezicht. Pas in het uiterste geval verzoeken we de rechter om het kind ergens anders in veiligheid te brengen. Als het veilig kan, doen we er vervolgens alles aan om contact tussen ouders en kind te behouden en te versterken.

Bij een jongere die de wet heeft overtreden zoeken we naar een zinvolle taakstraf. Als start voor een betere toekomst. Is het vergrijp te ernstig, dan pas adviseren wij het OM om zwaarder te straffen.

Onze missie

Hoe de maatschappij kijkt naar wat goed is voor een kind verandert door de jaren. Ons werk en de samenwerking met andere organisaties, verandert mee. Maar het recht van een kind om veilig en kansrijk op te groeien blijft hetzelfde. Het is de vaste waarde door onze geschiedenis én toekomst. Aan de bescherming van dat recht werken we iedere dag. Omdat ieder kind dat ernstige schade dreigt op te lopen het recht heeft veilig verder op te groeien.

Zo is de RvdK ontstaan

Op 1 januari 2015 start de nieuwe Jeugdwet. Deze wet is er voor kinderen en jongeren die zorg en hulp nodig hebben. De gemeenten voeren deze wet uit. Ook als extra jeugdhulp, jeugdbescherming of jeugdreclassering nodig zijn, voor als het met kinderen mis dreigt te gaan. Of misgaat. Samen met de RvdK maken gemeenten afspraken over wie waarvoor verantwoordelijk is.

De taken van de RvdK blijven in de nieuwe Jeugdwet hetzelfde. Wel krijgt de RvdK meer dan 350 nieuwe partners: de gemeenten. Zij komen samen in 42 jeugdzorgregio’s. In elke jeugdzorgregio heeft de RvdK een gebiedsteam. De gebiedsteams van de RvdK met pedagogische en juridische kennis geven advies aan gemeenten bij ingewikkelde gezinssituaties. Zo zorgt de RvdK voor hulp dichter bij huis.

Sinds de invoering van de nieuwe Jeugdwet zijn de 26 Veilig Thuis-organisaties betrokken bij de vrijwillige hulp aan kinderen en gezinnen. De meldingen van huiselijk geweld en kindermishandeling worden gedaan bij Veilig Thuis.

De RvdK werkt nauw samen Veilig Thuis en met de 17 Gecertificeerde Instellingen (GI’s). De GI's zijn instellingen die van de overheid maatregelen mogen uitvoeren in het kader van jeugdreclassering en jeugdbescherming. De gemeenten zijn verantwoordelijk voor GI’s en Veilig Thuis-organisaties en zorgen voor financiering.

In 1995 verandert er veel op het gebied van de uitvoering van de ondertoezichtstelling (ots). Daarvoor sprak de kinderrechter de ots uit. Deze rechter had ook de leiding over de uitvoering van deze ots. De rechtsprekende en de uitvoerende macht wordt nu uit elkaar gehaald. Voortaan krijgen gezinsvoogdij-instellingen de taak om de ots uit te voeren. De rechter beoordeelt nu alleen nog maar het verzoek of advies.

In de jaren zeventig en tachtig is er kritiek op de jeugdbescherming in Nederland. De hulpverlening moet dichterbij huis plaatsvinden, het liefst in het gezin zelf. Er is kritiek op de manier van werken van de Raden voor de Kinderbescherming. De commissie Gijsberts en commissie Vliegenthart doen daarom onderzoek naar hun werkwijze. Zij vinden onder andere dat de raadsmedewerkers deskundiger moeten zijn. Ook zou voortaan niet de rechter de ots moeten uitvoeren, maar de (gezins)voogdij-instellingen.

In 1989 wordt de Wet op de Jeugdhulpverlening aangenomen. Vanaf dat moment moeten de Raden voor de Kinderbescherming zich richten op onderzoek en advies. Andere organisaties nemen de zorg en hulpverlening op zich.